Aandoening: hartfalen als gevolg van DCM (volgens de cardioloog een genetische variant)
In 2012 is er door de cardioloog DCM bij mij geconstateerd, als gevolg daarvan had ik op dat moment een pompfunctie van nog maar 35%. De cardioloog schrijft bisoprolol en lisinopril voor, waardoor ik 3 maand later een pompfunctie van 51% heb. De vlag ging uit, althans bij de cardioloog, die was zeer tevreden met het resultaat.
Ik echter vond mezelf slechter, moe-er dan voordat ik aan de pillen ging. En ja ik was moe, erg moe toen het werd geconstateerd, maar daar waren ook een heleboel verklaringen voor. Inzakken van de markt, saneren van het bedrijf, zorg om mijn ouders, belastingperikelen, en nog een aantal onvoltooid gewikkelde zaken. Dus vermoeidheid was zeer goed te verklaren.
Maar nu had ik dus een hart dat “aan de norm voldeed” maar een lijf dat niet “volgens de norm” voelde. Volgens de cardioloog was ik cardiologisch gezien prima in orde. Mijn overige klachten hadden een andere reden. Daarvoor moest ik maar naar de huisarts, ondanks het feit dat ze met zijn pillen sterk verergerd waren. En ja, aanvankelijk kan een beta-blokker voor vermoeidheid zorgen, maar na een half jaar moet dat toch ook over zijn.
Om een lang verhaal kort te maken, mijn hart doet het op medicijnen goed, mijn lijf en mijn hoofd laten te wensen over. Echter daar waar ik geen zin had in een medisch traject, en ondertussen ook niet voldoende vertrouwen in het reguliere medische circuit maar besloten mijn eigen weg te vinden. (en uiteraard zitten daar nog wat stappen tussen, ondermeer een traject van de verzekeraar…allemaal onzin)
Totdat ik begin dit jaar hoorde over Leen Taal. En ik hoorde niet één positief verhaal, maar meerdere goede verhalen. Ondertussen voelde ik mezelf wegglijden, had weer heel veel op m’n bordje en probeerde daar balans in te vinden. Er was net bij mijn moeder kanker geconstateerd en mijn neef benaderde mij om mij te vertellen over Leen Taal. Mijn moeder is totaal niet van de alternatieve trajecten, ik heb meer vertrouwen in een complete benadering van het lichaam en geest dan in een lokale benadering van het probleem (westerse medische wetenschap). En ik hou van oorzaak oplossende benadering en niet van een symptoom bestrijdende benadering.
Bij de uitleg eerste analyse van Leen Taal van mijn bloed liepen de tranen over mijn wangen, van dankbaarheid. Dankbaar omdat iemand, in mijn bloed (!), had gezien hoe ik mij voelde, wat ik voelde en waar, wat mij betreft, mijn lijf en hoofd niet meer reageerden/acteerden zoals ik gewend was. En waar ik ondertussen al een paar jaar mee worstelde. Onvoorstelbaar fijn dat iemand feilloos erkent dat je op je tandvlees loopt (brun-out fase 4.), niet meer slaapt, niet meer zo snel bent in je hoofd (ook al vind je omgeving je enorm snel, dus leg dat maar eens uit), dat je spijsvertering te wensen over laat, dat je ogen niet meer signaleren wat ze “vroeger” wel signaleerden. Ondermeer in het verkeer, dat je op de een of ander manier momenten lijkt te “missen”. Heel erg verontrustend…
En dan komt daar die man met een analyse over jouw (mijn dus) functioneren en slaat de spijker zo hard op z’n kop dat je stil wordt, en daardoor in één klap weet, wil ik weer een beetje “normaal” kunnen leven dan moet ik deze man mijn vertrouwen geven en zijn advies volgen. Dat advies volgens betekent heel simpel dat je je prioriteiten moet bijstellen als het gaat om waar je je geld aan besteed. Maar tot op heden blijkt het zijn geld helemaal waard te zijn.
Het is onvoorstelbaar, wat ik ondertussen aan ontwikkeling door maak; een korte opsomming; ik slaap een hele nacht door, ik val in slaap, zonder koude handen en koude voeten (onvoorstelbaar en dat met bèta blokkers!) ik val ook in een veel diepere slaap, heerlijk! Mijn hoofd is efficiënter, waardoor ik mijn werk beter uit mijn handen krijg. Ik heb bijna geen verveel of reset momenten meer. (momenten waarop het allemaal even stil lijkt te staan) Mijn dagen zijn langer, dat is heel bijzonder. Tv verveeld me weer, ik lees weer graag (als je geen fut hebt is tv heerlijk en lezen zeer vermoeiend) Mijn darmen lijken normaal te gaan werken. (kleine toelichting, door een leverreiniging was dat heel erg van slag, dus dat heeft een behoorlijke tijd nodig gehad om te normaliseren). Mijn ogen zijn minder vermoeid, ik lijk vocht makkelijker af te voeren, ik voel me gelukkiger (en vond mezelf niet ongelukkig, echter dacht Leen Taal daar anders over) en moet zeggen, had hij ook gelijk in. En ik ben er nog niet, maar als ik echter terug kijk naar vlak voordat ik mijn bloed opstuurde naar Leen Taal dan is de verandering enorm.
Ongeveer een maand voordat ik mijn bloed opstuurde heb ik nog een gesprek gehad met een arbeidsdeskundige omdat ik me voelde wegzakken, om te voorkomen dat het mis zou gaan. Advies: extra medewerker op kantoor (wie betaald dat?) en meer sporten….Gemakkelijk oordelen vanaf de zijlijn! Nu sport ik meer omdat ik de fut heb! Ik kan nu een trap met ruim 60 treden oplopen zonder te pauzeren! Wouw, dat is winst. En die extra medewerker, ach, als het goed met je gaat dan heb je die niet nodig….
Lieve Lezer, als je een serie vage klachten hebt, en je wordt van het kastje naar de muur gestuurd door de artsen, neem de sprong stuur je bloed op. Vermeld niet wat de klachten zijn, maar laat je verrassen door een man die door het bloedonderzoek een enorme kennis over jou welzijn oplepelt. Ik gun iedereen dat de kennis en de techniek van Leen Taal bereikbaar wordt, omdat we met z’n allen ons beter gaan voelen. Maar zorg ook zelf goed voor je zelf!
Carmen Lievelt
NovelCure distantieert zich van negatieve kwalificering van personen of diensten genoemd binnen de testimonials door auteur. Tevens verklaart NovelCure hierbij een bewijs van correcte weergave van de verstrekte informatie te hebben verkregen van auteur.
De persoonsgegevens zijn uit privacy-redenen aangepast. Mocht u vragen hebben dan kunt u deze stellen via ons contactformulier.